Als bewezen is dat de vertaling van ontwerp naar een productieproces eenvoudig is, dan zijn de risico’s in dit model beperkt. Zij spitsen zich dan toe op de leveranciersselectie en de Total Cost of Ownership van de samenwerking tussen OEM en leverancier. Verder is het relatief makkelijk en goedkoop om van leverancier te veranderen als dit gewenst is.
Het grootste risico van dit model is dat het onterecht gekozen wordt: er is onvoldoende bewezen dat het ontwerp goed te produceren is en tijdens de voorbereiding van productie blijkt dat er aanpassingen in het ontwerp nodig zijn. Dat kan tot zeer hoge kosten en grote vertragingen leiden.
In dit model heeft OEM eigendom van de technische product documentatie (bijvoorbeeld tekeningen en software), alle ontwerp documentatie en eventuele patenten. De leverancier heeft alle intellectuele eigendom van productieprocessen voor zover die niet voorgeschreven zijn door de OEM.
Het belangrijkste tool in dit model is een product ontwerp waarvan bewezen is dat het goed geproduceerd kan worden met bestaande productieprocessen.
Daarnaast zullen het partnerselectie tool en het Total Cost of Ownership tool toegepast kunnen worden bij het kiezen en het eventueel verder ontwikkelen van een Build to Print partnerschap.
Nieuwsgierig geworden? De tools worden toegelicht in ‘Module 9 – Aan de slag’.